«Ή ΘΕΟΣ ΠΑΣΧΕΙ
Ή ΤΟ ΠΑΝ ΑΠΟΛΛΥΤΑΙ»!..
Ο Άγιος Iερομάρτυς Διονύσιος, πολιούχος Αθηνών, μέλος της «εξ’ Αρείου
Πάγου βουλής» υπερείχε πάντων στον πλούτο την δόξα, την σύνεση, την
σοφίαν. Ήτο μετρίου αναστήματος ισχνός, με χρώμα δέρματος λευκόν
υποκίτρινο, η μύτη του κάπως πλατιά, συμμαζεμένα τα φρύδια του. Είχε
μάτια βαθουλωτά και μεγάλα αυτιά, λευκά μαλλιά και πλούσια, η δε
γενειάδα του λευκή και αυτή μακριά, κάπως αραιή και τα δάκτυλα των
χειρών του ήσαν μακριά.
Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου (κοντά στο σημερινό
Κάιρον) ακριβώς την εποχή της Σταυρώσεως του Κυρίου. Την Μεγάλη εκείνη
Παρασκευή, την ώρα της Σταυρώσεως του Χριστού αν και μεσημέρι,
σκοτίσθηκε ο ήλιος "Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γὴν
ἕως ὥρας ἐνάτης"(Ματ. Κζ 45). Ο Διονύσιος συγκλονίσθηκε από το παράδοξο
αυτό φαινόμενο και αναφώνησε: «Ή Θεός πάσχει ή το πάν απόλλυται» (ή ο
Θεός υποφέρει ή χάνεται το παν)! Σημείωσε δε με επιμέλεια την ημέρα και
ώρα του υπερφυσικού αυτού γεγονότος του σκοτισμού του Ηλίου.
Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, ήκουσε το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον
Άρειο Πάγο, να μιλά για εκείνο το υπερφυσικό σκοτάδι κατά την Σταύρωση
του Κυρίου, διαλύοντας κάθε αμφιβολία για την εγκυρότητα της νέας του
Πίστεως!.. Βαπτίσθηκε, με την οικογένειά του κατά το έτος 52. Ανεφέρεται
στις Πράξεις των Αποστόλων (ιζ 34) «τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες
αὐτῷἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶΔιονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶγυνὴ ὀνόματι
Δάμαρις καὶἕτεροι σὺν αὐτοῖς». Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Αθηνών,
διαδεχθείς τον Άγιο και σοφόν Ιερόθεο. Από τον προκάτοχό του εδιδάχθη
πολλά στοιχεία της πίστεως, θεία και απόρρητα μυστήρια. Παρατίθενται,
ευθύς αμέσως τινά εξ’ αυτών, προερχόμενα από σύγγραμμά του.
Γράφει ο Άγιος Διονύσιος: «Όταν κάποτε πήγα στην Κρήτη, με φιλοξένησε ο
ιερεύς Κάρπος, ο οποίος ήτο πολύ ενάρετος, είχε καθαρότατη διάνοια και,
έτσι, με την χάρη του Θεού, ήτο καταλληλότατος σε θεοπτίες. Ο ιερεύς δε
αυτός δεν άρχιζε ποτέ την θεία Λειτουργίαν αν προηγουμένως, δηλαδή κατά
την ώρα που έκανε την προετοιμασία και διάβαζε τις σχετικές ευχές, δεν
εμφανιζόταν σ’ αυτόν κάποια ιερή και ευμενής οπτασία. Μου έλεγε λοιπόν ο
ιερεύς αυτός ότι κάποτε τον είχε πικράνει κάποιος άπιστος, επειδή
απέσπασε από την Εκκλησία έναν χριστιανό και τον παρέσυρε στην αθεΐα.
