ΜΑΡΤΥΡΙΑ:
Όταν ήμουν Τετάρτη δημοτικού έπαιζα μπάλα στο δημοτικό μαζί με τα παιδιά
της τάξης μου. Έτυχε να φοράω τον βαφτιστικό μου Σταυρό όπου η μητέρα
μου μου είχε πει ότι αν τον χάσω να μην γυρίσω σπίτι.
Και για κακή μου τύχη τον έχασα. Όταν σχολάσαμε πήγα στο μέρος όπου
παίζαμε για να ψάξω και σκέφτηκα θα παρακαλέσω τον διάβολο να μου το
βρει γιατί ο Θεός θα με καθυστερήσει. Άρχισα λοιπόν να λέω διαβολάκο μου σε παρακαλώ βρες μου το Σταυρό γιατί θα με σκοτώσει η μητέρα μου και φυσικά δεν τον βρήκα.
Πέρασαν τα χρόνια και δεν το είχα εξομολογηθεί, γιατί το είχα ξεχάσει και φυσικά τότε ήμουν άπειρος στην εξομολόγηση.
Η πρώτη μου φορά λοιπόν που εξομολογήθηκα στον γέροντα Ευμένιο, όταν
τελείωσα με κοιτούσε με τόση στοργή και μου λέει: έχεις κάτι που
μαυρίζει την ψυχή σου! Φοβήθηκα και τον ρώτησα τι;
