Πρωτοπρεσβύτερος Στέφανος Αναγνωστόπουλος
Συμπληρωματικά θέλω να προσθέσω χριστιανοί μου, διότι ο χρόνος στο
κανονικό κήρυγμα ήδη είχε περάσει προ πολλού, μερικά στοιχεία που πρέπει
να ειπωθούν, εφόσον έχουμε και την σχετικήν άδεια από τον ίδιον.
Ο χριστιανός αυτός που έλαβε τόσο πλούσια την θεία δωρεά, δεν ήτο ούτε
θρησκόληπτος, ούτε πλανεμένος. Αντιθέτως μάλιστα δεν είχε καμιά σχέση με
την Εκκλησία.
Τριάντα τουλάχιστον χρόνια είχε να κοινωνήσει. Για εκκλησιασμό δεν
πήγαινε παρά μόνο σε γάμους, βαπτίσεις, μνημόσυνα και λοιπά. Αδιάφορος
και καμιά φορά και πολέμιος της Εκκλησίας και του κλήρου. Κανέναν επαίτη
δε βοηθούσε ποτέ, διότι τους θεωρούσε απατεώνες και επαγγελματίες. Αλλά
η εσωτερική παρόρμησις να βγάλει το σακάκι του και να τυλίξει τον
γυμνό, ήτο άνωθεν, δεν μπορεί μέχρι σήμερα να την ερμηνεύσει. Αλλά
ανταποκρίθηκε θετικά. Ήτο γι’ αυτόν η κλήσις για τον αναβαπτισμό του.
Ήτο η δική του Πεντηκοστή, η δική του Δαμασκός.
