Είδατε εκείνος ο μοναχός πού ήταν πολύ άρρωστος; Ηταν κάποτε ένας
δεσπότης και ένας μοναχός καί πήγαν νά ζήσουν στήν έρημο σάν ασκητάδες.
Κάποια μέρα λέει ο δεσπότης: «Θά πάω γιά εξυπηρέτησι στήν τάδε πόλι καί
εσύ μείνε εδώ πέρα, κάνε τήν προσευχή σου καί θά επιστρέψω». Στο
διάστημα αυτό προσέβαλε μιά σοβαρή αρρώστια τον υποτακτικό καί
κινδύνευσε νά πεθάνη. Ο δεσπότης όπου πήγαινε καί όπου στεκόταν είχε τό
κομποσχοινάκι του καί άκουγε, «Γέροντα, πρόφθασον, ο υποτακτικός σου
είναι πολύ άρρωστος, τελειώνει, είναι πολύ βαρειά άρρωστος». «Μπά, λέει,
τί φωνή είναι αυτή; Θά επιστρέψω». Φθάνοντας βλέπει τον υποτακτικό του
καί του λέει: «Πώς μέ ειδοποιούσες;» «Νά, μεταχειρίστηκα τό
κομποσχοινάκι μου σάν τηλέφωνο καί έλεγα, Γέροντα, πρόφθασον. Ακουγα τη
φωνούλα σου. Τώρα εγώ θά φύγω». Μετά τον έκανε μοναχό, τον χειροτόνησε
καί κοιμήθηκε. Είδατε πώς πληροφορεί ο Θεός;
