Διηγείται ο πατήρ Στέφανος στο περίφημο βιβλίο του για την «Ευχή στον κόσμο» τα εξής:
Ήρθε ένας κύριος, πριν από είκοσι περίπου χρόνια, και μου είπε ότι είχε
πολλά βάσανα και ότι θα ήθελε να κάνει προσευχή για να μπορέσει να τα
αντιμετωπίζει οικογενειακώς, με περισσότερη καρτερία και υπομονή και, αν
αυτό είναι δυνατό, χωρίς γογγυσμό. «Αλλά, μη μου
πεις», έτσι μου ζήτησε, «να λέω όλο το βράδυ αυτό το “Κύριε ελέησον!…
Κύριε ελέησον!…”. Πες μου έναν άλλον τρόπο, πιο πρακτικό...».
Πώς μου ήρθε εκείνη τη στιγμή και του λέω:
