ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ να συνετίσεις έναν
υπερήφανο άνθρωπο, μη μεταχειριστείς πολλά
λόγια. Θύμισέ του μόνο την ανθρώπινη φύση του και τη ρήση του σοφού Σειράχ: «Γιατί
έχει τόση αλαζονεία το χώμα και η στάχτη;» ( 10: 9) . Κι αν εκείνος σου πει,
ότι χώμα και στάχτη θα γίνει μετά το θάνατό του, δώσ’ του να καταλάβει ότι και
τώρα, που ζει, δεν είναι τίποτα περισσότερο. Ας μην ξεγελιέται, βλέποντας την
ομορφιά του, έχοντας την υγεία του, νιώθοντας τη δύναμή του, απολαμβάνοντας τις
χαρές της σύντομης επίγειας ζωής. Χώμα και στάχτη είναι , «αφού , και όσο ακόμα
ζει, αρχίζει η φθορά του» ( Σοφ. Σειρ. 10: 9 ) .
Ας παρατηρήσει ο καθένας μας,
πόσο ασήμαντη είναι η ύπαρξή μας . Ας μην περιμένει τη μέρα του θανάτου του,
για να συνειδητοποιήσει τη μηδαμινότητά του. Ας την αντιληφθεί από τώρα, στρέφοντας φιλοσοφημένα τη σκέψη
του μέσα του και γύρω του, στον εαυτό του και στους άλλους. Ας μη χάσει, όμως,
το θάρρος του, διαπιστώνοντας την ανθρώπινη φθαρτότητα.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
