«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

........

Ὁ νοῦς, κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι “φερέοικος”. Μοιάζει σάν τό σαλιγκάρι, πού βγαίνει μέν λίγο ἔξω, ἀλλά ἐπιστρέφει ξανά στόν ἑαυτό του, στό καβούκι του. Ἔτσι λοιπόν θά πρέπει νά γίνεται καί μέ τόν νοῦ. Βγαίνει λίγο ἔξω, ἀλλά τό περισσότερο θά πρέπει νά ζῆ μέσα.

Βέβαια, ὁ Θεός ἔπλασε τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου νά κινῆται πάντοτε. Ἀλλά νά κινῆται πρός συνάντησι τοῦ Δημιουργοῦ καί Πλάστου του, ὥστε νά συνομιλῆ μαζί Του καί ν᾿ ἀπολαμβάνη τά ἀγαθά τοῦ Παραδείσου. Μέ τήν πτῶσι ὅμως τῶν πρωτοπλάστων Ἀδάμ καί Εὔας καί τήν ἐκδίωξί τους ἀπό τόν παράδεισο, ὁ νοῦς ἔχασε τόν προσανατολισμό του καί ἀπό τότε, ὅλοι οἱ ἀπόγονοί τους ψάχνουμε νά βροῦμε τόν χαμένο μας παράδεισο, τή χαμένη μας οὐράνια πατρίδα. Γι᾿ αὐτό καί ὁ νοῦς τρέχει πότε ἐδῶ καί πότε ἐκεῖ.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/