Κάποτε, λέει μία ιστορία, δυο ταξιδιώτες καθώς πεζοπορούσαν κοίταζαν
με αγωνία δεξιά και αριστερά μήπως και συναντήσουν καμία πηγή. Η δίψα
τους είχε σφίξει υπερβολικά.
Τέλος συνάντησαν μία κρύα βρύση κάτω από ένα θεόρατο πλάτανο. Εκεί ξαπόστασαν, δροσίστηκαν, τσίμπησαν κάτι και ανανεώθηκαν.
Απολαμβάνοντας για λίγο τη σκιά, αφού απαλλάχθηκαν από την πείνα και τη δίψα, το έριξαν στη φιλοσοφία.
«Κοίταξε, λέει ο ένας, πόσο μεγάλος είναι αυτός ο πλάτανος. Αλλά δες
πόσο μικρούς καρπούς έχει. Μου φαίνεται πως δεν τα ‘φτιαξε καλά ο Θεός.
Έπρεπε ανάλογα με το μέγεθος του δένδρου να ‘φτιαχνε και τους καρπούς.
Έτσι θα υπήρχε αρμονία»!
Μετά από λίγο όμως έτυχε να φυσήξει δυνατός άνεμος, με αποτέλεσμα
ένας καρπός να κοπεί από το δένδρο και να του ‘ρθει συστημένος στο
κεφάλι!
