ΦΩΣ ΣΤΗ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ
ΔΑΝΙΗΛ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1846-1929)
Προικισμένος ο γερο-Δανιήλ με έκτακτη ευφυΐα και
δίψα μαθήσεως κατέφαγε τα πατερικά βιβλία και εσύλησε τους θησαυρούς του
Πνεύματος. Είχε πάλι την ευτυχία να γνωρίσει άνδρες με πολλήν οσιότητα – από
τον μπαρμπά Αναστάση μέχρι τον Πατριάρχη Ιωακείμ και τον όσιο Αρσένιο,
ενάρετους πατέρες του Όρους – και να ωφεληθεί από την πλούσια πνευματική τους
πείρα. Επίσης τα τριάμισυ χρόνια της ησυχίας τον επλούτισαν. Έτσι ο ορίζοντας
της ψυχής του καθάρισε, και η σοφία του Θεού, η «ευπρεπεστέρα ηλίου»
κατεσκήνωσε μέσα του. Και δεν απέμεινε παρά να τεθεί στην υπηρεσία της αγάπης
[…]
Στην Στίκα
της Βορείου Ηπείρου ζούσε ο Δήμος. Ήταν ένας καλός χριστιανός με απλοϊκή πίστη,
χτίστης στο επάγγελμα. Μια νύχτα ονειρεύθηκε πως κάπου υπήρχε θαμμένος στην γη
ένας Ναός.
