"Ὑπάρχουν δάκρυα συναισθηματικά: δηλαδή αὐτά ὑπάρχουν, διότι ὁ ἄνθρωπος θυμήθηκε κάτι, καί συγκινήθηκε..
Ὑπάρχουν δάκρυα ἐγωιστικά: «Μοῦ εἶπε ὁ ἄλλος μιά κουβέντα, δέν τό ἄντεξα, μέ πῆρε τό παράπονο, μέ πῆραν καί τά κλάματα...γιατί ἔχω ἐγωισμό, θίχτηκε ὁ ἐγωισμός μου».Ὑπάρχουν, ἐπίσης, τά δάκρυα τῆς μετανοίας, αὐτά πού ἔχυσε ὁ Πέτρος... πικρά δάκρυα...
Ὑπάρχουν καί δάκρυα γλυκά, ἄλλου εἴδους δάκρυα, πού ἔρχονται ὅταν ἔρθει τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τότε ὁ ἄνθρωπος κλαίει καί χαίρεται, εὐφραίνεται, τρέφεται ἡ ψυχή του ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ...
...κι ἕνα μυστικό: μπορεῖ κανείς νά κάνει μία μεταστροφή. Τοῦ ῤθανε π.χ. δάκρυα γιά κάποιον λόγο.. Ἄς τά γυρίσει σέ δάκρυα μετανοίας. Μπορεῖ νά πεῖ:«Συγχώρα με, Θεέ μου»...".
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Συνεχίζεται...
Ἀπό τό βιβλίο: "Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ", Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, σελ. 74,75
http://hristospanagiapsavvas.blogspot.gr/
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη γιά τήν ἄδεια
δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.
