«Θεός σχωρέσ’ τον»
Όταν
πληροφορούμαστε την εκδημία κάποιου ανθρώπου, είτε γνωστού μας είτε αγνώστου
μας, το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε,
είναι να ευχηθούμε υπέρ αναπαύσεως του κεκοιμημένου. Στα μοναστήρια, όταν
κοιμηθεί ένας αδελφός, χτυπάει πένθιμα η καμπάνα. Οι άλλοι μοναχοί, όπου κι αν
βρίσκονται, στον κήπο, στο μαγειρείο, στο ξυλουργείο της μονής, μόλις ακούνε τον χαρακτηριστικό ήχο της
καμπάνας, σταματούν αμέσως το διακόνημά τους και κάνουν την προσευχή τους υπέραναπαύσεως του κεκοιμημένου, χωρίς καν να γνωρίζουν ακόμη πως ονομάζεται ο
αδελφός που αναπαύθηκε.
