Αξιολύπητοι, βλέπεις, είναι οι αμαρτωλοί, έστω κι αν κανένας δεν τους κατηγορεί. Αξιοζήλευτοι, απεναντίας, είναι οι ενάρετοι, έστω κι αν ο κόσμος όλος τους κατατρέχει.
Γιατί, όταν η συνείδηση ενός ανθρώπου είναι ήσυχη, όσες τρικυμίες κι αν
ξεσηκώνονται εναντίον του, αυτός θα βρίσκεται πάντα σε λιμάνι γαλήνιο.
Όταν, όμως, η συνείδησή του είναι ταραγμένη, ακόμη κι αν όλα του
έρχονται ευνοϊκά, θα βασανίζεται, σαν τον ναυαγό στη φουρτουνιασμένη
θάλασσα.
Αλλά και με την πέψη των τροφών, τί συμβαίνει; Όταν το στομάχι μας είναι
γερό, όσο δύσπεπτο φαγητό κι αν τρώμε, το χωνεύουμε ομαλά, δίχως να
ταλαιπωρούμαστε από βαρυστομαχιά, ξυνίλες ή καούρες. Όταν, όμως, το
στομάχι μας έχει κάποια βλάβη, και την πιο εύπεπτη τροφή αν του
προσφέρουμε, τη δέχεται με δυσκολία, σαν να είναι η πιο βαρειά.
