Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ἄς ἀρχίσουμε μ’ ἕνα περιστατικό πού τό διηγεῖται ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος:
«
Μία φορά εἶχε ἔλθει μία κυρία ἐδῶ καί μοῦ ἔλεγε ὅτι πάσχει ἀπό
κατάθλιψη, καί μοῦ ζητοῦσε νά τή συμβουλέψω τί πρέπει νά κάνει, γιά νά
γλιτώσει ἀπ’ αὐτό τό πράγμα. Τώρα ἡ αἰτία πού ἦλθα ἐδῶ, ἔλεγε, εἶναι ὅτι
μέ μάλωσε ὁ ἄνδρας μου, γιατί εἶχα κάνει κάποιο λάθος, καί ἐκεῖ
ἀγανάκτησε καί μοῦ φέρθηκε πολύ ἄσχημα καί μ’ ἐπίασε πολύ δυνατή
κατάθλιψη.
Δέν
ἔφαγα τό βράδυ, ὅλη τή νύχτα ἤμουνα μελαγχολική, ζοῦσα σ’ ἕνα πέλαγος,
μέσα σέ μία μαυρίλα σέ μία ἀπελπισία, τέτοιοι λογισμοί ὅτι, τί τή θέλω
τή ζωή; Τί τή θέλω ἤ καλύτερα εἶναι νά μή ζῶ, ὅλο τέτοιες ἰδέες πού μοῦ
δυνάμωναν τήν κατάθλιψη μέχρι αὐτοκτονίας.
Κοιμήθηκα, ἀλλά καί τό πρωί
ὅμως ἤμουνα βαριά, ὁ σύζυγός μου προσπάθησε νά μοῦ μιλήσει, ἀλλά ἐγώ δέ
μιλοῦσα. Λοιπόν, σηκώθηκε, ἔφτιαξε μόνος του τόν καφέ, εἶπε νά μοῦ φέρει
καφέ, ἐγώ δέν ἤθελα κι ἔφυγε.
Αὐτή
τυλιγμένη στό πάπλωμα, σοῦ λέω, ὅπως μοῦ τά ἔλεγε, νηστική, ζοῦσε, ἄς
ποῦμε, τήν κατάθλιψη. Εἶναι ἕνα αἴσθημα δυσάρεστο, τό ὁποῖο σέ
καταλαμβάνει, καί σέ καθηλώνει. Οὔτε νά σκεφθεῖς, οὔτε… Σκέφτεσαι αὐτό.
Νομίζεις ὅτι ἐσύ σκέφτεσαι σοβαρά πράγματα. Ἐνῶ ἐσύ εἶσαι αἰχμάλωτος
μίας ἰδέας. Πάντοτε ὅταν ἔχω καιρό κάτι λέω, ἀλλά ἅμα εἶμαι κουρασμένος
δέν μπορῶ νά μιλήσω.
Διαβάστε περισσότερα >>
http://agiapsychanalysi.blogspot.gr/2016/01/blog-post_28.html
http://www.hristospanagia.gr/?p=35518#more-35518
