Ἁγίου
Δημητρίου τοῦ Ροστώφ
Ἱκέτευε
ἀκατάπαυστα τόν Κύριο νά σ᾿ ἀξιώση ν᾿
ἀνταποκριθῆς στό θεῖο κάλεσμά Του:
«Δεῦτε πρός με
πάντες οἱ κοπιῶντες
καί πεφορτισμένοι, κἀγώ
ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε
τόν ζυγόν μου
ἐφ᾿ ὑμᾶς καί μάθετε
ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι π
ρ ᾶ ός ε ἰ
μ ι κ α
ί τ α π
ε ι ν ό ς
τ ή κ α
ρ δ ί α,
καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν
ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν»
(Ματθ.
Ια΄ : 28-29).
Πουθενά δέν θά βρῆς τόση
ἀνάπαυσι, ὅση μέσα στήν ταπείνωσι.
Πουθενά δέν θά βρῆς τόση ταραχή, ὅση
μέσα στήν ὑπερηφάνεια. Ταπεινώσου
μπροστά σέ ὅλους καί θά ὑψωθῆς ἀπό
τόν Κύριο. Ἀλλά καί ὅταν ὑψωθῆς ἀπό
Ἐκεῖνον μεῖνε πάλι ταπεινός, γιά νά
μή χάσης τή χάρι Του. «Ταπεινώθητε
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου
καί ὑψώσει ὑμᾶς»
(Ἰακ.
δ΄:
10).
