Ἁγίου
Δημητρίου τοῦ
Ροστώφ
«Πλοῦτος
ἐάν
ρέῃ,
μή
προστίθεσθε
καρδίαν»
(Ψαλμ.
61.
11).
Μή
θαμπώνεσαι
ἀπό
τόν
πλοῦτο.
Θαμπώσου
ἀπό
τή
δόξα
καί
τήν
παντοδυναμία
τοῦ
Θεοῦ,
καί
στήριξε
σ᾿
Αὐτόν
κάθε
ἐλπίδα
σου.
Μή
δίνης
τήν
καρδιά
σου
στό
χρυσάφι.
Δῶσε
την
στόν
Κύριο
καί
μή
φοβᾶσαι
οὔτε
γι᾿
αὐτή
τή
ζωή
οὔτε
γιά
τήν
ἄλλη.
Ἡ
τσιγκουνιά
καί
ἡ
φιλαργυρία
εἶναι
σημάδια
τόσο
ὀλιγοπιστίας
ὅσο
καί
ὑπερηφανείας.
Ὁ
πιστός
καί
ταπεινός
ἄνθρωπος
εἶναι
πάντα
ἐλεήμων.
Γνωρίζει
πώς
ὁ
Θεός
είναι
πλούσιος,
καί
ὁ
πλοῦτος
Του
δέν
τελειώνει
ποτέ.
Καί
ὅτι
εἶναι
πανάγαθος
καί
μισθαποδότης,
γι᾿
αὐτό
καί
δέν
εἶναι
δυνατό
νά
τόν
ἐγκαταλείψη.
«Νεώτερος
ἐγενόμην
καί
γάρ
ἐγήρασα
καί
οὐκ
εἶδον
δίκαιον
ἐγκαταλελειμένον,
οὐδέ
τό
σπέρμα
αὐτοῦ
ζητοῦν
ἄρτους»
(Ψαλμ.
36.
25),
διαβεβαιώνει
ὁ
ψαλμωδός.
