Ἀπόστολος: ( Α΄ Θεσ. β΄ 9 - 14 )
Α Θεσ. 2,9 μνημονεύετε γάρ, ἀδελφοί,
τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον· νυκτὸς
γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ
ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς
τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ.
Α Θεσ. 2,9 Δεν είναι δε ανάγκη να σας ομιλώ δια την αγάπην μας
αυτήν , διότι και σεις οι ίδιοι, αδελφοί, ενθυμείσθε τον κόπον και τον μόχθον
μας εις την Θεσσαλονίκην. Επειδή νύκτα και ημέραν ειργαζόμεθα, δια να
κερδήσωμεν αυτά που μας εχρειάζοντο προς συντήρησίν μας ώστε να μη επιβαρύνωμεν
κανένα από σας και έτσι εκηρύξαμεν το Ευαγγέλιον του Θεού μεταξύ σας.
Α Θεσ. 2,10 ὑμεῖς
μάρτυρες καὶ ὁ Θεὸς ὡς ὁσίως καὶ δικαίως καὶ
ἀμέμπτως ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν ἐγενήθημεν,
Α Θεσ. 2,10 Σεις και ο Θεός είσθε μάρτυρες, πόσον και πως η
συμπεριφορά και ανατροφή μας ανάμεσα εις σας τους πιστούς υπήρξεν αγνή και
δικαία και άμεμπτος.
Α Θεσ. 2,11 καθάπερ οἴδατε ὡς
ἕνα ἕκαστον ὑμῶν ὡς πατὴρ τέκνα ἑαυτοῦ
παρακαλοῦντες ὑμᾶς καὶ παραμυθούμενοι
Α Θεσ. 2,11 Καθώς άλλωστε ξέρετε, ότι σαν πατέρας τα παιδιά του
επροτρέπαμεν τον καθένα από σας και σας ενισχύαμεν εις την νέαν ζωήν και σας
επαρηγορούσαμεν εις τας θλίψεις σας
Α Θεσ. 2,12 καὶ μαρτυρόμενοι εἰς
τὸ περιπατῆσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Θεοῦ τοῦ
καλοῦντος ὑμᾶς εἰς τὴν ἑαυτοῦ
βασιλείαν καὶ δόξαν.
Α Θεσ. 2,12 και εντόνως και ζωηρώς διεμαρτυρόμεθα και σας
εξωρκίζαμεν να πορευθήτε και να ζήσετε, όπως αξίζει και πρέπει στον Θεόν, που
σας εκάλεσεν εις την ιδικήν του βασιλείαν και δόξαν.
Α Θεσ. 2,13 Διὰ τοῦτο καὶ
ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως,
ὅτι παραλαβόντες λόγον ἀκοῆς παρ᾿ ἡμῶν τοῦ
Θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων, ἀλλὰ καθώς
ἐστιν ἀληθῶς, λόγον Θεοῦ, ὃς καὶ ἐνεργεῖται
ἐν ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν.
Α Θεσ. 2,13 Δια τούτο (δια το γεγονός δηλαδή ότι σεις
ανταπεκρίθητε εις την κλήσιν του Θεού) ευχαριστούμεν τον Θεόν συνεχώς, διότι
παρελάβατε το προφορικόν κήρυγμα του Θεού, όπως το ακούσατε από ημάς και το
εδέχθητε όχι σαν λόγον ανθρώπων, αλλά-όπως και πράγματι είναι-σαν λόγον Θεού,
που ενεργεί και φέρει θαυμαστούς καρπούς εις σας, οι οποίοι πιστεύετε.
Α Θεσ. 2,14 ὑμεῖς γὰρ
μιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶν ἐκκλησιῶν
τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ
ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε
καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν
καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων,
Α Θεσ. 2,14 Διότι σεις, αδελφοί, εγίνατε μιμηταί των Εκκλησιών του
Θεού, που ευρίσκονται εις την Ιουδαίαν και είναι θεμελιωμέναι εν τω ονόματι του
Χριστού· επειδή και σεις επάθατε από τους ομοεθνείς σας τα ίδια, τα οποία
έπαθαν και αυτοί από τους απίστους Ιουδαίους.
Λουκ.
11,47 οὐαὶ ὑμῖν,
ὅτι οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν προφητῶν,
οἱ δὲ πατέρες ὑμῶν ἀπέκτειναν αὐτούς.
Λουκ. 11,47 Αλλοίμονό σας, διότι κτίζετε τα μνημεία των προφητών,
τάχα από σεβασμόν δι' αυτούς, ενώ κατά βάθος έχετε τας ιδίας φονικάς διαθέσεις,
που είχαν οι πρόγονοι σας, οι οποίοι εφόνευσαν τους προφήτας.
Λουκ.
11,48 ἄρα μαρτυρεῖτε καὶ
συνευδοκεῖτε τοῖς ἔργοις τῶν πατέρων ὑμῶν, ὅτι
αὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτούς, ὑμεῖς δὲ
οἰκοδομεῖτε αὐτῶν τὰ μνημεῖα.
Λουκ. 11,48 Επομένως από το ένα μέρος μαρτυρείτε και εβιβεβαιώνετε
ότι οι προφήται, καθό απεσταλμένοι του Θεού, είναι άξιοι παντός σεβασμού, από
το άλλο μέρος με την διάθεσιν και τας πράξεις σας συμφωνείτε και εγκρίνετε τα
έργα των πατέρων σας. Διότι αυτοί μεν εφόνευσαν τους προφήτας σεις δε κτίζετε
τιμητικώς τα μνημεία των.
Λουκ.
11,49 διὰ τοῦτο καὶ
ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶπεν· ἀποστελῶ εἰς
αὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους, καὶ ἐξ αὐτῶν
ἀποκτενοῦσι καὶ ἐκδιώξουσιν,
Λουκ. 11,49 Επειδή όμως έχετε τας ιδίας πονηράς διαθέσεις με τους
πατέρας σας, δια τούτο είπεν η σοφία του Θεού, δηλαδή εγώ· θα στείλω εις αυτούς
προφήτας και αποστόλους, να ακούσουν δια μίαν ακόμη φοράν την αλήθειαν, μήπως
και μετανοήσουν. Αλλά αυτοί αμετανόητοι και εσκληρυμμένοι εις την κακίαν των,
άλλους μεν από αυτούς θα φονεύσουν και άλλους θα καταδιώξουν,
Λουκ.
11,50 ἵνα ἐκζητηθῇ
τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸ ἐκχυνόμενον ἀπὸ
καταβολῆς κόσμου ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης
Λουκ. 11,50 δια να ζητηθή από την γενεάν αυτήν ευθήνη και να
επιβληθή τιμωρία δια το αίμα όλων των προφητών, που χύνεται από καταβολής
κόσμου μέχρι σήμερα.
Λουκ.
11,51 ἀπὸ τοῦ αἵματος
Ἄβελ ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου τοῦ ἀπολομένου
μεταξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ οἴκου· ναί,
λέγω ὑμῖν, ἐκζητηθήσεται ἀπὸ τῆς γενεᾶς
ταύτης.
Λουκ. 11,51 Από το αίμα δηλαδή του αθώου Αβελ έως το αίμα του
Ζαχαρίου που εφονεύθη μεταξύ του θυσιαστηρίου και του ναού. Ναι, σας βεβαιώνω,
ότι δι' όλα αυτά τα εγκλήματα θα ζητηθή ευθύνη από την γενεάν αυτήν.
Λουκ.
11,52 οὐαὶ ὑμῖν
τοῖς νομικοῖς ὅτι ἤρατε τὴν κλεῖδα τῆς
γνώσεως· αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθετε, καὶ τοὺς
εἰσερχομένους ἐκωλύσατε.
Λουκ. 11,52 Αλλοίμονον εις σας τους νομικούς, διότι αφαιρέσατε από
τους ανθρώπους το κλειδί της γνώσεως, τους εσκοτίσατε δηλαδή τον νουν με τας
ψευδείς διδασκαλίας σας και τους επήρατε το μέσον, με το οποίον θα εγνώριζαν την
αλήθειαν και θα επροχωρούσαν τον δρόμον της σωτηρίας. Ετσι και σεις δεν
εισήλθατε εις την βασιλείαν του Χριστού και εκείνους που ήθελαν να εισέλθουν
τους εμποδίσατε”.
Λουκ.
11,53 λέγοντος δὲ αὐτοῦ
πρὸς αὐτοὺς ταῦτα ἤρξαντο οἱ γραμματεῖς
καὶ οἱ Φαρισαῖοι δεινῶς ἐνέχειν καὶ ἀποστοματίζειν
αὐτὸν περὶ πλειόνων,
Λουκ. 11,53 Ενώ δε ο Ιησούς τους έλεγε αυτά, ήρχισαν οι γραμματείς
και οι Φαρισαίοι να κυριεύωνται εσωτερικώς από πικράν οργήν και εμπάθειαν
εναντίον του και να ζητούν όλοι μαζή από αυτόν αμέσως και εκ του προχείρου
απαντήσεις δια πολλά ζητήματα του νόμου.
Λουκ.
11,54 ἐνεδρεύοντες αὐτόν,
ζητοῦντες θηρεῦσαί τι ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ,
ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ.
Λουκ. 11,54 Και του έστηναν έτσι παγίδα και τον παραμόνευαν
προσπαθούντες κάτι με δόλιον τρόπον να αρπάξουν από το στόμα του, που δεν θα
ήτο σύμφωνο με τον νόμον, δια να έχουν κατόπιν αφορμή να τον κατηγορήσουν.
Λουκ.
12,1 Ἐν οἷς ἐπισυναχθεισῶν
τῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου ὡς καταπατεῖν ἀλλήλους,
ἤρξατο λέγειν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ πρῶτον·
προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν
Φαρισαίων, ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις.
Λουκ. 12,1 Εν τω μεταξύ πολλά πλήθη λαού είχαν συγκεντρωθή
εκεί, τόσον πύκνα, ώστε να πατούν ο ένας τον άλλον. Ηρχισε τότε ο Ιησούς να
ομιλή προς τους μαθητάς του πρώτον και να τους λέγη· “προσέχετε τον ευατόν σας
από το προζύμι των Φαρισαίων, που είναι η υποκρισία των.
