Κάποτε
είχα φθάσει στον θάνατο. Είχα πάθει σοβαρή γαστρορραγία απ’την
κορτιζόνη που μου βάλανε στο νοσοκομείο, όταν έκανα εγχείρηση στο μάτι,
το οποίο τελικά έχασα. Τότε έμενα σ’ένα καλυβάκι δεν είχα ακόμη χτιστεί
το μοναστήρι. Απ’την εξάντληση δεν καταλάβαινα αν είναι μέρα η νύχτα.
Έφθασα στο θάνατο και όμως έζησα. Αδυνάτισα πολύ. Μου κόπηκε η όρεξη.
Επι τρείς μήνες ζούσα με τρείς κουταλιές γάλα την ημέρα. Σώθηκα από μια
κατσίκα! Ζούμε με την σκέψη της αναχωρήσεως. Ένιωθα μεγάλη χαρά με τη
σκέψη ότι θα συναντούσα τον Κύριο. Είχα βαθιά μέσα μου το αίσθημα της
παρουσίας του Θεού….
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/10/blog-post_757.html
