ΟΜΙΛΙΑ
1η
π.
Ἀθανασίου
Μυτιληναίου
“Λόγοι
Ἀφυπνίσεως”
Οἱ
δύο
φάσεις
τῆς
ἀναισθησίας.
Ἡ
ἀναισθησία, ἀγαπητοί μου, ἔχει δύο
φάσεις· ἡ δεύτερη φάση λέγεται πώρωση.
Σ᾿ αὐτή δέν ὑπάρχει οὐδεμία δυνατότητα
πλέον διακρίσεως τοῦ καλοῦ ἀπό τό
κακό. Ἐκεῖνος πού ἔχει πάθει πώρωση
δέν ξεχωρίζει τί εἶναι καλό καί τί κακό·
δηλαδή ἔχει παντελή ἔλλειψη αὐτογνωσίας.
Μπορεῖ νά κάνει τό κακό, νά κάνει ἔγκλημα,
καί νά γελᾶ! νά μήν αἰσθάνεται ἀπολύτως
τίποτε. Ἀπολύτως! Ἔχουμε τό φαινόμενο
τῆς πωρώσεως· εἶναι ἡ ἀναισθησία στό
τελευταῖο της στάδιο. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός
πιά δέν ἔχει ἐλπίδα νά σωθεῖ· εἶναι
νεκρός, πνευματικά νεκρός.
Ἀλλά
ἡ πρῶτη φάση, ἡ πιό συνηθισμένη, εἶναι
αὐτή πού τήν συναντᾶμε στούς Χριστιανούς
μας, ὅπως θά δεῖτε στή συνέχεια τῆς
ἀναλύσεως, σ᾿ ἕνα βαθμό ὑπερβολικά
ἁπλωμένο καί βαθύ. Ἐμφανίζεται σέ αὐτή
ἡ ἀναισθησία εἴτε ὡς πρακτική
ἀμετανοησία εἴτε ὡς μή πρόοδος στήν
πνευματική ζωή.
