Ἡ ἀρχή τῆς ὁδοῦ τῆς ζωῆς: Ἡ μελέτη καί ἡ πτωχεία

«Ἡ ἀρχή τῆς ὁδοῦ τῆς ζωῆς, εἶναι τό νά μελετᾶ ὁ νοῦς πάντοτε τά λόγια τοῦ Θεοῦ καί τό νά ζεῖ μέ πτωχεία». Αὐτό διδάσκει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος¹.

Στήν ἐποχή μας βραβεύεονται τά ἀντίθετα: ἡ ἐξωστρέφεια καί ὁ πλοῦτος· τό σκόρπισμα τῆς διανοίας καί ὄχι ἡ αὐτοσυγκέντρωσι, πού ἀπαιτεῖ ἡ μελέτη καί ἡ προσευχή.

Τό νά εἶναι «ὁ νοῦς σέ ὅλα» καί ὁ ἄνθρωπος «μέσα σ΄ ὅλα» θεωρεῖται ἐξυπνάδα. Ἐπίσης ὁ πλοῦτος κάνει τούς ἀνθρώπους νά ὑποκλίνωνται καί νά ἀκοῦν προσεκτικά τόν πλούσιο ἀκόμη καί ὅταν ὁ αὐτός λέγει ἀνοησίες. Ἀντίθετα τόν πτωχό, ἀκόμη καί ὅταν ὁμιλῇ σοφά τόν καταφρονοῦν. «Σοφία τοῦ πένητος ἐξουδενωμένη, καί οἱ λόγοι αὐτοῦ οὐκ εἰσίν ἀκουόμενοι» λέγει ὁ Ἐκκλησιαστής², δηλαδή «ἡ σοφία τοῦ πτωχοῦ εἶναι καταφρονημένη ἀπό τούς πολλούς καί τά λόγια του δέν ἀκούγονται ἀπό τούς ἄλλους, δέν τόν προσέχουν».

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_769.html