Στο εξωτερικό αρχονταρίκι του κελιού του ο Γέροντας Παΐσιος άκουγε
πονεμένους και μπερδεμένους ανθρώπους και σπάραζε η καρδιά του. Ήθελε να
τους βοηθήσει ουσιαστικά, αρχίζοντας με τη διδασκαλία κι
επισφραγίζοντας την προσπάθεια με θερμή προσευχή το βράδυ. Γνώριζε πολύ
καλά ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να βοηθήσει κανέναν, πίστευε, όμως, ότι ο
Θεός όλα μπορεί να τα κάνει, για αυτό και προσευχόταν με πόνο.
Το έργο του ήταν δύσκολο, γιατί συναντούσε την αντίδραση του διαβόλου. Ό Γέροντας είχε διαπιστώσει πολλές φορές ότι ο διάβολος με λύσσα πολεμούσε το πνευματικό του έργο.
Κάποτε είχαν πάει στο καλύβι του δυο άνθρωποι, πού αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Ο Γέροντας τους άκουσε με προσοχή και άρχισε να τους αναφέρει διάφορα παραδείγματα, προκειμένου να τονώσει την πίστη τους στο Θεό. Έβλεπε ότι οι άνθρωποι αυτοί διψούσαν να τον ακούσουν.
Όταν η συζήτηση είχε φτάσει στο «ευαίσθητο σημείο», εμφανίστηκε στο σύρμα του φράχτη μια ομάδα επισκεπτών.
Το έργο του ήταν δύσκολο, γιατί συναντούσε την αντίδραση του διαβόλου. Ό Γέροντας είχε διαπιστώσει πολλές φορές ότι ο διάβολος με λύσσα πολεμούσε το πνευματικό του έργο.
Κάποτε είχαν πάει στο καλύβι του δυο άνθρωποι, πού αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Ο Γέροντας τους άκουσε με προσοχή και άρχισε να τους αναφέρει διάφορα παραδείγματα, προκειμένου να τονώσει την πίστη τους στο Θεό. Έβλεπε ότι οι άνθρωποι αυτοί διψούσαν να τον ακούσουν.
Όταν η συζήτηση είχε φτάσει στο «ευαίσθητο σημείο», εμφανίστηκε στο σύρμα του φράχτη μια ομάδα επισκεπτών.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_11.html#more
