«Ἀνταναπληρῶ
τά ὑστερήματα τῶν
παθημάτων τοῦ Χριστοῦ
ἐν τῇ σαρκί μου» Κολ. 1,24
Ἀπόσπάσματα ἀπό τό βιβλίο «Ἀπό
τό περιβόλι τῆς Παναγίας, Νοσταλγικές ἀναμνήσεις»
τοῦ +Ἀρχιμ.
Χερουβείμ
Ἀνάμεσα
στούς πατέρες πού συναντοῦσα σ’ αὐτές τίς συγκεντρώσεις, στόν ἀρσανά τῆς Ἁγίας
Ἄννης, ξεχώριζε ὁ π. Ἀθανάσιος, μικρότερος ἀδελφός κατά σάρκα τοῦ γέροντος Ἰωσήφ
τοῦ Σπηλαιώτου. Τό ζωστικό του κατάστικτο ἀπό μπαλώματα λογιῶν – λογιῶν, μόλις
ἐκάλυπτε τό σῶμα του. Ἀπό τό χέρι του πότε σχεδόν δέν ἔλειπε ἕνα μεγάλο
τριμμένο κομποσχοίνι, δουλεμένο στήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. Τό φορτίο του ἦταν ἕνα
ὁλόκληρο τσουβάλι μέ διάφορα πράγματα. Τό φόρτωνε στήν πλάτη καί ἀκολουθοῦσε τό
ἀνηφορικό μονοπάτι πρός τήν σπηλιά τους.
