Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς 2 Αὐγούστου

Ἀπόστολος: Κυρ. θ΄ ἐπιστ., «Θεοῦ ἐσμεν συνεργοί» (Α΄ Κορ. γ΄ 9-17):

9 Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. 10 Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ· ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ· 11 θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐ­δεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰη­σοῦς Χριστός. 12 εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐ­πὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυ­­σόν, ἄργυρον, λίθους τιμί­ους, ξύλα, χόρτον, καλά­μην, 13 ἑκάστου τὸ ἔργον φανε­ρὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει. 

14 εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· 15 εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αὐτὸς δὲ σωθήσεται, οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός. 16 Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θε­οῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; 17 εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑ­μεῖς.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 Εἴμαστε καί οἱ δύο ἕνα, διότι κι ἐκεῖνοι πού φυτεύουν κι ἐκεῖνοι πού ποτίζουν εἴμαστε συνεργάτες τοῦ Θεοῦ στό ἔργο του πού ἀποβλέπει στή σωτηρία σας. Εἶστε ἀγρός πού ἀνήκει στό Θεό καί καλλιεργεῖται ἀπ’ αὐτόν. Εἶστε οἰκοδομή τοῦ Θεοῦ πού κτίζεται ἀπ’ αὐτόν μέ ὄργανά του καί κτίστες του ἐμᾶς. 10 Σύμφωνα μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού μοῦ δόθηκε γιά νά θεμελιώνω Ἐκκλησίες ἀνάμεσα στά ἔθνη, σάν ἔμπειρος ἀρχιτέκτονας ἔχω βάλει θεμέλιο στερεό· ἄλλος ὅμως συνεχίζει πάνω σ’ αὐτό τό κτίσιμο. Ὁ καθένας ἀπό τούς κτίστες ἄς προσέχει πῶς οἰκοδομεῖ πάνω στό θεμέλιο. 11 Αὐτός δέν ἔχει πλέον δουλειά μέ τό θεμέλιο. Διότι κα­νένας δέν μπορεῖ νά βάλει ἄλλο θεμέλιο λίθο ἐκτός ἀπό ἐκεῖνον πού βρίσκεται τώρα ἀμετακίνητος καί ἄσει­στος στή βάση τῆς οἰκοδομῆς. Καί ὁ θεμέλιος αὐ­τός λίθος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 12 Ἐγώ λοιπόν θεμελίωσα καλά. Ἐάν ὅμως κανείς κτίζει πάνω στό θεμέλιο αὐτό μέ ὑλικά σάν τό χρυσάφι ἤ τό ἀσήμι ἤ τούς πολύτιμους λίθους, ἤ ἀντιθέτως μέ σα­νίδια ἤ ἄχυρα ἤ καλάμια, 13 τοῦ κάθε κτίστη τό ἔργο θά γίνει φανερό. Διότι ἡ ἡμέρα τῆς Κρίσεως θά τό ξεσκεπάσει καί θά τό φανερώσει. Καί θά τό ξεσκεπάσει, διότι ἡ ἡμέρα ἐκείνη θά ἀποκαλυφθεῖ μαζί μέ τήν ἐνέργεια τῆς θείας δικαιοσύνης, πού εἶναι δραστική σάν τή φωτιά. Καί ὁ Θεός θά ζυγίσει μέ ἀκρίβεια γιά νά ἀποκαλύψει τί εἶναι τό ἔργο τοῦ καθενός, καί θά φανερώσει τήν πραγματική του ἀξία σάν τή φωτιά πού κατακαίει κάθε εὔφλεκτο ὑλικό. 14 Ἐάν τό ἔργο πού ἔκανε κάποιος κτίζοντας πάνω στό αἰώνιο θεμέλιο, δηλαδή τόν Χριστό, ἀντέξει καί δέν καεῖ ἀπό τή φωτιά τῆς θείας κρίσεως, αὐτός θά πάρει μισθό. 15 Ἐάν τό ἔργο κάποιου ἄλλου κατακαεῖ καί δέν ἀντέξει στή φωτιά τῆς θείας κρίσεως, αὐτός θά ζημιωθεῖ, διότι οἱ κόποι του δέν θά ἀνταμειφθοῦν. Κι ὁ ἴδιος θά σωθεῖ μόλις καί μετά βίας· θά σωθεῖ δηλαδή σάν ἐκεῖνον πού περνᾶ μέσα ἀπό τίς φλόγες τῆς φωτιᾶς καί διατρέχει με­γάλο κίνδυνο. Ἔτσι κι αὐτός θά σωθεῖ, ἄν τελικά ἀντέ­ξει στή φωτιά τῆς θείας κρίσεως. 16 Εἶπα ἀρκετά γιά τούς κτίστες. Ἄς ἔλθω τώρα καί σ’ ἐκείνους πού ἀντί νά κτίζουν, καταστρέφουν τήν οἰκοδο­μή. Δέν γνωρίζετε ἀπό τήν πείρα τῆς χριστιανικῆς ζω­ῆς σας ὅτι εἶστε ναός τοῦ Θεοῦ καί ὅτι τό Πνεῦμα τοῦ Θε­οῦ κατοικεῖ μέσα σας; 17 Ἐάν λοιπόν κανείς μέ τήν πλανεμένη διδασκαλία του καί τούς φατριασμούς του καταστρέφει τό ναό τοῦ Θεοῦ, θά τόν καταστρέψει αὐτόν ὁ Θεός. Καί θά τόν καταστρέψει, διότι ὁ ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιος. Εἶναι ἀφιερωμένος στό Θεό καί εἶναι δικό του κτῆμα. Εἶναι ἱερός καί ἀπαραβίαστος. Καί τέτοιος ναός, ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιος, εἶστε ἐσεῖς.

Εὐαγγέλιον: Κυρ. θ΄ Ματθ., «᾿Ηνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ» (Μτθ. ιδ΄ 22-34):

22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. 23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄ­χ­­λους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀ­­­­ψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐ­­­κεῖ. 24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανι­­ζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μα­­θηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν πε­ριπατοῦντα ἐταράχθησαν­ λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔ­­­κραξαν. 27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐ­­τοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· θαρ­σεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσ­θε. 28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. 29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ κα­ταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέ­τρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕ­­­­δατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰη­­σοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρ­ξά­μενος καταποντίζεσθαι­ ἔ­­­κραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκ­­­τείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβε­το αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλι­γόπιστε! εἰς τί ἐδίστα­σας; 32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνε­μος· 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλ­θόντες προσεκύνησαν αὐ­­τῷ λέ­γοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. 34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

22 Κι ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς, γιά νά μήν παρασυρθοῦν οἱ μαθητές του ἀπό τόν ἐνθουσιασμό τοῦ πλήθους πού ἤθελε νά τόν ἀνακηρύξει βασιλιά, τούς ἀνάγκασε νά μποῦν στό πλοῖο καί νά περάσουν πρίν ἀπ’ αὐτόν στό ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, ὡσότου αὐτός διαλύσει τά πλήθη τοῦ λαοῦ. 23 Κι ἀφοῦ διέλυσε τά πλήθη, ἀνέβηκε στό βουνό γιά νά προσευχηθεῖ μόνος του. Κι ὅταν βράδιασε καλά, ἦταν μόνος του ἐκεῖ. 24 Τό πλοῖο ὅμως εἶχε προχωρήσει πλέον στή μέση τῆς λίμνης καί συνταρασσόταν ἀπό τά κύματα. Διότι ἦταν ἀντίθετος ὁ ἄνεμος. 25 Καί στό τέταρτο καί τελευταῖο τρίωρο τῆς νύχτας ὁ Ἰησοῦς ἔφυγε ἀπ’ τό βουνό καί ἦλθε πρός αὐτούς περπατώντας πάνω στή θάλασσα, σάν νά ἦταν ἡ θάλασσα στεριά. 26 Ὅταν λοιπόν τόν εἶδαν οἱ μαθητές νά περπατάει πάνω στή θάλασσα, ταράχθηκαν λέγοντας ὅτι αὐτό πού ἔ­­βλε­­­παν εἶναι φάντασμα. Κι ἀπ’ τό φόβο τους ἔβγαλαν κραυ­γές. 27 Ἀμέσως ὅμως τούς μίλησε ὁ Ἰησοῦς καί τούς εἶπε: Ἔχετε θάρρος, ἐγώ εἶμαι, μή φοβάστε. 28 Τότε τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Πέτρος: Κύριε, ἐάν εἶσαι ἐσύ, δῶσε μου ἐντολή νά ἔλθω κοντά σου περπατώντας πάνω στά νερά. 29 Ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: Ἔλα. Καί τότε ὁ Πέτρος κατέβηκε ἀπό τό πλοῖο καί περπάτησε πάνω στά νερά γιά νά ἔλθει κοντά στόν Ἰησοῦ. 30 Ἀλλά ὅταν εἶδε τόν ἀέρα πόσο δυνατός ἦταν, κλονίστηκε ἡ πίστη του καί φοβήθηκε, καί καθώς ἄρχισε νά βουλιάζει, φώναξε δυνατά: Κύριε, σῶσε με, διότι κινδυνεύω νά πνιγῶ. 31 Ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς ἅπλωσε τό χέρι του, τόν ἔπιασε καί τοῦ εἶπε: Ὀλιγόπιστε, γιατί δείλιασες; 32 Κι ὅταν ὁ Χριστός καί ὁ Πέτρος μπῆκαν στό πλοῖο, ἡσύχασε ὁ ἄνεμος. 33 Τότε ὅσοι ἦταν ἤδη στό πλοῖο ἦλθαν καί τόν προσκύνησαν μέ πολλή εὐλάβεια λέγοντας: Ἀληθινά, εἶσαι Υἱός τοῦ Θεοῦ. 34 Κι ἀφοῦ πέρασαν ἀπ’ τό ἕνα μέρος τῆς λίμνης στό ἄλλο, ἦλθαν στή χώρα Γεννησαρέτ.

 http://www.osotir.org/el/anagnosmata-kathimerina/eyaggeliko/item/34645-kyriaki-2-avgoustou