ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ
ΥΠΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Αντώνιος ό μέγας
πατήρ (της ορθοδοξίας), ο κορυφαίος στο χορό των ασκητών της ερήμου,
ήκμασε επί της βασιλείας Κωνσταντίνου του Μεγάλου, γύρω στα 330 από τής
γεννήσεως του Χριστού. Ήταν σύγχρονος του Μεγάλου Αθανασίου, ο όποιος
έγραψε κατά πλάτος καί βάθος τον βίον του.
Είχε απαλλαγή από τα πάθη καί έφθασε σε ακρότατα ύψη αρετής καί απάθειας.
Ονομάζει τον εαυτό του «ιδιώτην» καί
ήταν αγράμματος, είχε όμως διδάσκαλο άνωθεν τη σοφία του Πνεύματος,
πού συνετίζει, σωφρονίζει καί φωτίζει ψαράδες καί «νηπίους» (απλούς)
ανθρώπους. Από τη σοφία αύτη φωτισμένος καί εμπνευσμένος έδωκε καί άλλες
πολλές ιερές καί πνευματικές υποθήκες πού αφορούσαν διάφορες υποθέσεις,
καθώς καί σοφότατες αποκρίσεις (γεμάτες πνευματικότητα) σε διαφόρους
χριστιανούς, πού ζητούσαν να ωφεληθούν ψυχικά, όπως φαίνεται σε πολλά
μέρη των «Γεροντικών» βιβλίων.
Άλλα έκτος άπ’ αυτές άφησε ό αοίδιμος καί τα εκατόν εβδομήκοντα «κεφάλαια» πού περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό.
Ότι τα κεφάλαια αυτά είναι καθαρό
γέννημα της«θεοειδούς» διανοίας του το επιβεβαιώνει, έκτος των άλλων,
και ό οσιομάρτυς Πέτρος από την Δαμασκό. Συνέχεια
