Πάθος κτηνῶδες βδελυρὸ
Στὸ τελευταῖο κεφάλαιο (22ο) τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ ὑπέροχου βιβλίου τῆς
Ἀποκαλύψεως, περιγράφεται ὁ οὐράνιος Παράδεισος, ἡ
αἰώνια καὶ μακαρία ζωὴ τῶν δικαίων. Ὅμως μετὰ τὸν ἕβδομο
καὶ τελευταῖο μακαρισμό, μετὰ τὴν εὐλογημένη λέξη «μακάριοι», ποὺ ἀφορᾶ ὅσους θὰ εὐφραίνονται στὸν πνευματικὸ
Παράδεισο τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀκούγεται ὁ
κεραυνοβόλος θεῖος λόγος «ἔξω»! Ἕνας λόγος ποὺ προκαλεῖ ἴλιγγο, σύγκρυο, φρίκη, τρόμο! «Ἔξω» καὶ μακριὰ ἀπὸ
τὸν παμπόθητο Παράδεισο μὲ τὰ αἰώνια ἀγαθά
του, ποιοί; «οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ
ποιῶν ψεῦδος» (Ἀποκ. κβ΄ [22] 14-15).
Ἔξω
οἱ ἀδιάντροποι σὰν τὰ σκυλιά, οἱ μάγοι καὶ οἱ
πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες καὶ καθένας ποὺ
ἀγαπᾶ καὶ διαπράττει τὴν ἀπάτη καὶ τὴν πλάνη τῆς ἁμαρτίας.
Πρῶτοι στὸν κατάλογο τῶν δυστυχισμένων
ἀνθρώπων ποὺ ἀποκλείονται ἀπὸ τὴν μακαριότητα τοῦ Παραδείσου, «οἱ
κύνες», οἱ κίναιδοι, κατὰ τὸν ἑρμηνευτὴ Ἀρέθα, οἱ ὁμοφυλόφιλοι!
Γιατί αὐτὸς ὁ ἀποκλεισμός;
