Γνωστικισμός Μέρος Δ'
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΙΧΑΪΣΜΟ ΣΤΟ FILIOQUE ΜΕΡΟΣ Α'
ΠΡΙΣΚΙΛΛΙΑΝΟΣ, Η ΖΩΗ ΤΟΥ.
4.7.1 Οι πηγές
Ο Πρισκιλλιανός αναφέρεται από πλήθος συγχρόνων του εκκλησιαστικών
συγγραφέων. Δηλώνεται από το σύνολο αυτών ως γνωστικός και ειδικότερα
μανιχαίος. Συνεπώς η στάση τους είναι πολεμική με σκοπό την ενημέρωση
του εκκλησιάσματος και την αναίρεση των πλανεμένων θέσεων του.
Αναφορικά, μερικές από τις πηγές που αναφέρονται σε αυτόν είναι οι
κάτωθι:
-Sulpicius Severus, Historia sacra (ή αλλιώς Cronicorum Libri Duo, II, 46-51,CSEL 1
-Του ιδίου, Dialogus III, ii sq.;
-Orosius, Commonitorium ad Augustinium in P.L., XXXI, 124 sq.
-Augustine, De Haeresibus, xxx, CCSL 46
-Του ιδίου, Epistula xxxvi Ad Casulam;
-Jerome, De viris illustribus, cxxi;
-Του ιδίου, Epistula CXXXIII,4 , CSEL 56 pp. 241-260
-Leo Magnus, Ep. xv Ad Turribium
-Prosper Aquitanus, Chronicum integrum pars secunda,MGH AA IX pp. 460-462
-Isidirus Hispalensis, Etymologiarum VIII
-Του ιδίου, De haeresibus Christianorum, 8,5,54
Κατά την θεωρία του E.Ch. Babut οι αντιαιρετικοί συγγραφείς, κυρίως ο
Ιερώνυμος και ο Σουλπίκιος Σεβήρος, που είναι οι βασικοί κατήγοροι,
έχουν μια κοινή πηγή πληροφόρησης, γι' αυτό και συμφωνούν άπαντες στην
κατηγορία για γνωστικισμό. Ως πηγή τους αναφέρει την Απολογία του Ιθάκιου, την οποία βρίσκει στον Ισίδωρος της Σεβίλλης:
