«Την ευγένεια συνήθως δεν την κάνει η λάμψη του πλούτου ούτε η αφθονία των χρημάτων, αλλά η ευγένεια των τρόπων, ενώ αντίθετα εκείνοι που στερούνται αυτήν και υπερηφανεύονται από τη δόξα των γονέων τους, στολίζονται μόνο με το απλό όνομα της ευγένειας και όχι με την ουσία του πράγματος, ή καλύτερα το ίδιο αυτό το όνομα αποκαλύπτεται πολλές φορές χωρίς σημασία αν κανείς ανατρέξει στους παλαιότερους προγόνους αυτών των ευγενών.
Ο Παύλος ζητούσε την ευγένεια της ψυχής και δίδασκε τους άλλους αυτήν να θαυμάζουν.
Δεν είναι λοιπόν μικρό αυτό που τώρα κερδίζουμε από δω, δηλαδή το να μην
ντρεπόμαστε για κανέναν από τους ασήμαντους, το να επιζητούμε την αρετή
της ψυχής, το να θεωρούμε περιττά και ανώφελα όλα τα πράγματα που μας
περιβάλλουν.»
