- Γέροντα, τι πρέπει να κάνουμε, όταν μας έρχωνται λογισμοί υπερηφανείας;
- Όπως οι άλλοι γελούν, όταν μας βλέπουν να υπερηφανευώμαστε, έτσι κι εμείς να γελούμε με τους λογισμούς υπερηφανείας.
- Έρχονται, αλλά γελάει, γιατί γνωρίζει τον εαυτό του.
- Γέροντα, κάπου διάβασα ότι τον λογισμό της υπερηφανείας πρέπει να τον διώχνουμε αμέσως όπως τον αισχρό λογισμό.
- Το θέμα είναι ότι τον αισχρό λογισμό τον καταλαβαίνεις εύκολα, ενώ τον
λογισμό της υπερηφανείας, για να τον καταλάβης, χρειάζεται πολλή
εγρήγορση. Αν λ.χ. την ώρα της προσευχής περάση ένας άσχημος λογισμός
από τον νου σου, θα τον καταλάβης και θα τον διώξης αμέσως∙ «άντε φύγε
από ΄δω», θα πης. Αλλά, αν σου περάση ο λογισμός ότι διάβασες ωραία το
Ψαλτήρι και υπερηφανευθής, χρειάζεται εγρήγορση, για να τον καταλάβης
και να τον πετάξης.
- Γέροντα, τις περισσότερες φορές προλαβαίνει και έρχεται ο λογισμός της
υπερηφανείας σε χρόνο μηδέν. Πώς θα προλαβαίνω να φέρνω ταπεινό
λογισμό;
- Πρέπει να γίνη δουλειά από νωρίτερα- «ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην»,
λέει ο Δαβίδ- , γιατί οι λογισμοί της υπερηφανείας έρχονται αστραπιαία.
Αυτό είναι παλιά μηχανή του διαβόλου. Τώρα να πάρης μια καινούρια
μηχανή- να καλλιεργής συνέχεια ταπεινούς λογισμούς-, για να τρέχης.
