Mέχρι
τον 10ο περίπου αιώνα όταν ο Ιερέας έλεγε «τας θύρας τας θύρας εν σοφία
πρόσχωμεν» έμεναν μέσα στον Ναό μόνον οι μυημένοι, οι πιστοί χριστιανοί
και ετελείτο το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Όσοι έμεναν, στο τέλος της
Θ. Λειτουργίας, κοινωνούσαν όλοι.
Αυτή
η προτροπή (τας Θύρας τας Θύρας…) είναι η ανδιαφισβήτητη απόδειξη ότι
δεν ήταν πάντα ετσι τα πράγματα όπως σήμερα, ότι δεν ήταν όλοι οι
ανθρωποι αυτονόητα μέλη της Εκκλησίας, ότι υπήρχε σαφής διάκριση ανάμεσα
στους χριστιανούς και τους μή χριστιανούς και ότι για να γίνει κάποιος
δεκτός ως χριστιανός και πλήρες μέλος της Εκκλησίας επρεπε να πληροί
συγκεκριμμένες προϋποθέσεις.
Αυτό
το δεύτερο μέρος της θείας Λειτουργίας, στη Λειτουργία του Σώματος και
του Αίματος του Χριστού, συμμετέχουν μόνο οι βαπτισμένοι πιστοί. Οι
κατηχούμενοι που δεν βαπτίστηκαν, οι εχθροί και οι αμύητοι στα δεδομένα
της Εκκλησίας αποκλείονται.
