Θυμάμαι κάπου στα 1997-98, συνόδευσα τον μακαριστό γέροντα μου
και πνευματικό μου Πατέρα, Επίσκοπο Κερνίτσης κυρό Λεόντιο, στην
αγιοτόκο Μυτιλήνη την οποία και επισκεπτόταν συχνά ο Επίσκοπος Λεόντιος
μιας και έτρεφε μεγάλη ευλάβεια στα ιερά Προσκυνήματα της ιεράς νήσου,
στην Παναγιά της Αγιάσου αλλά και στον Ταξιάρχη στο Μανταμάδο. Ήταν
καλοκαίρι νομίζω, όταν πήγαμε στο νησί όπου τον καλούσε ο αγαπημένος του
φίλος Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιάκωβος για να παραστεί σε κάποια πανήγυρη
της επαρχίας του.
Εκεί λοιπόν, συνήντησα έναν γέροντα Ιερομόναχο, λίγο ρακένδυτο,
λίγο ατημέλητο. Σε κάποια στιγμή, είδα πως με κοιτούσε επίμονα. Τον
πλησίασα και ζήτησα την ευχή του. Μου έδωσε το χέρι του και το
ασπάστηκα. Λίγο αργότερα, ρώτησα τον μακαριστό γέροντα μου ποιος ήταν
αυτός ο Ιερομόναχος και ο παππούς ο Λεόντιος μου λέει: »Αυτός είναι
άγιος άνθρωπος, είναι ο παπά Φώτης!»
Λίγο αργότερα την ώρα που οι Ιερείς ξεκίνησαν να ντύνονται, βλέπω
τον παπά Φώτη να βγάζει από ένα μπόγο μια παπαδική κεντητή στολή με
καφτάνι! Ένα αριστούργημα παλαιάς κεντητικής τέχνης! Τότε, ανόητος
νεαρός εγώ, σκέφθηκα χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν, ρούχα δεν έχει να
βάλει, καφτάνι ήθελε…
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
