Ρουμανία
Η ξενιτειά μου
συνεχιζόταν. Είχα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο πρόγραμμα, πού τηρούσα
αυστηρά. Σηκωνόμουν με το πρώτο φώς, όπου κι άν είχα περάσει την νύχτα,
και ευθύς περπατούσα δεκαπέντε χιλιόμετρα, εναλλάσσοντας την ευχή του Ιησού με
Ιερές σκέψεις. Κατόπιν, ξεκουραζόμουν περίπου δύο ώρες τρώγοντας ψωμί και
φρούτα άν είχα, έπινα νερά και ξεκινούσα για άλλα επτά ή οκτώ χιλιόμετρα. Έκανα
άλλη μία στάση, ξεκουραζόμουν, και προς το βράδυ βάδιζα ακόμη επτά με οκτώ
χιλιόμετρα. Με την διευθέτηση αυτή, συνολικά διήνυσα τριάντα χιλιόμετρα την
ήμερα. Είχα χαράξει την πορεία μου στον χάρτη και ρωτούσα από χωριά σε χωριά
τον δρόμο, λέγοντας ότι πηγαίνω από το ένα μοναστήρι στο άλλο. Διανυκτέρευα
όπου έβρισκα καταφυγή, μόλις έπεφτε το σκοτάδι, σε σπίτια, στο δάσος, σε χωράφια,
κάτω από τις μπάλες του σανού, και κάποιες φορές σε μοναστήρια.
