Ἀφοῦ
εὐχαρίστησε τὸν Μητροπολίτη καὶ τὴν Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὁ Ἱερομόναχος
πατέρας Δαβὶδ προχώρησε στὴν ἀφήγηση δικῶν τοῦ ἐμπειριῶν ἀπὸ τὴν συχνὴ
ἐπαφή του μὲ τὸν γέροντα Παΐσιο.
«Βλέπουμε
μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ ὅτι ὅλοι σχεδὸν οἱ Προφῆτες ἦταν συνυφασμένοι μὲ
τὴν ζωὴ καὶ τὴν ἱστορία τῆς θλίψης καὶ τὶς χαρὲς τοῦ Ἔθνους τοῦ Ἰσραήλ.
Προφήτεψαν τὶς καταστροφὲς ποὺ θὰ ἔρχονταν, λόγο τῆς ἀποστασίας τους ἀπὸ
τὸν ζῶντα Θεό. Προφήτεψαν τὴν Παλιγγενεσία τοῦ Ἔθνους τους. Πολλοὶ
Προφῆτες ἔζησαν αὐτὲς τὶς καταστροφές, ζυμώθηκαν μὲ αὐτὸν τὸν ἀνυπότακτο
λαὸ καὶ ταλαιπωρήθηκαν μαζί του. Δὲν ἤσαν ἀδιάφοροι ἀντιεισαγγελεῖς
αὐτῶν τῶν τιμωριῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ κάθε Προφήτη. Τὸ Προφητικὸ
κάλεσμα μέσα ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ποτὲ δὲν ἔπαψε νὰ ὑπάρχει….
Ὅμως
τὸ προφητικὸ κάλεσμα ἔχει μεγαλύτερη εὐρύτητα καὶ ἀφορᾶ ὅλη τὴ ζωὴ τοῦ
λαοῦ. Μὲ αὐτὴν τὴν διάσταση δὲν ἔπαψε ποτὲ νὰ ὑπάρχει. Εἶναι ἀπὸ τὰ
ὑψηλὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
