ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ
Ο
π. Ευσέβιος μέχρι το τέλος της ζωής του -Γέροντας πολιός και
αγιασμένος- διατήρησε το πνεύμα της μαθητείας, γνώρισμα εκείνων οι
οποίοι χαριτώθηκαν με τη «μυστική δύναμη της ταπεινοφροσύνης». Από νέος
συνήθιζε να ρωτά, να μαθητεύει. Τα πρώτα χρόνια στο «Ιπποκράτειο», για
θέματα
νοσοκομειακά συμβουλευόταν τούς ευλαβείς κληρικούς π. Αναστάσιο
Δραπανιώτη και
π. Γεώργιο Κουτή, ως άρχαιοτέρους στη διακονία τού πόνου.
Ό κ. Μ. Καρβελάς γράφει σχετικά:
«Ό Γέροντας είχε στενή φιλία με τούς μακαριστούς π.
Αναστάσιο, ιερέα τού “Λαϊκού” Νοσοκομείου και πατέρα δέκα παιδιών, και τον π.
Γεώργιο, εφημέριο τού αντικαρκινικού νοσοκομείου “Άγιος Σάββας”. Άφησαν εποχή και
οι τρεις τους με το θαυμάσιο έργο τους. Αντάλλασσαν σκέψεις, είχαν κοινές συναντήσεις
και έδιναν λύσεις στα προβλήματα. Στο κελλάκι του π. Ευσεβίου λαμβάνονταν αποφάσεις για τον καλύτερο
τρόπο προωθήσεως των πνευματικών θεμάτων στα νοσοκομεία. Γι’ αυτό και σήμερα τά
νοσοκομεία μας έχουν εκλεκτούς πατέρας, ζηλωτάς, πού ακολουθούν τά βήματα των αειμνήστων
πρωτοπόρων...» .
