ΟΜΙΛΙΑ
ΚΒ΄
Γέροντος
Ἐφραίμ
Φιλοθεΐτου
Χάνουμε
τόν χρόνο πού μποροῦμε νά κάνουμε
προσευχή. Μᾶς φεύγει ὁ πολύτιμος χρόνος,
αὐτό τό χρῆμα τοῦ Θεοῦ. Δέν ἀγοράζουμε
πολύτιμα πράγματα, χρήσιμα γιά τήν
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί μᾶς ξεγελάει ὁ
διάβολος καί μᾶς ρίχνει· καί ψωνίζουμε
ἀμέλεια, ραθυμία, ἀργολογία, κατάκρισι,
σκορπισμό τοῦ νοῦ, σκέψεις μή ὠφέλιμες·
κι ὅλα αὐτά εἶναι τά ψώνια καί τό ξόδεμα
τοῦ πολυτίμου χρήματος τῆς ζωῆς. Αὔριο
δυστυχῶς θά βρεθοῦμε σ᾿ αὐτήν τήν
ὥρα, πού κι οἱ ἀδελφοί μας βρέθηκαν
πρό ὀλίγου, καί θά λέμε: «Τί ἔκανα;
Πῶς ξεγελάστηκα; Πῶς ἀπατήθηκα; Μά δέν
τό περίμενα νά πεθάνω τόσο ἔξαφνα!»
Μά,
δέν τό ἤξερες; Δέν εἶχες ἀκούσει ὅτι
ἔτσι φεύγει ὁ ἄνθρωπος; Βεβαίως. Μπορεῖ
ἡ συνείδησι νά πῆ ψέμματα καί ἀναληθῆ;
Μηδαμῶς. Θά μᾶς φωνάξη τρανότατα τήν
ἀλήθεια. Κι ἀλλοίμονο σέ μένα, πού τά
λέω καί δέν τά πράττω!
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/10/blog-post_357.html
