Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τοῦ Σαββάτου 3 Ὀκτωβρίου

Ἀπόστολος: ( Πράξ. ιζ΄ 16-34 )  
16 ν δ τας θναις κδεχομνου ατος το Παλου, παρωξνετο τ πνεμα ατο ν ατ θεωροντι κατεδωλον οσαν τν πλιν.
17 Διελγετο μν ον ν τ συναγωγ τος ουδαοις κα τος σεβομνοις κα ν τ γορ κατ πσαν μραν πρς τος παρατυγχνοντας.
18 Τινς δ τν πικουρεων κα τν Στοϊκν φιλοσφων συνβαλλον ατ, κα τινες λεγον· τ ν θλοι σπερμολγος οτος λγειν; Ο δ· ξνων δαιμονων δοκε καταγγελες εναι· τι τν ησον κα τν νστασιν εηγγελζετο ατος.
19 πιλαβμενο τε ατο π τν ρειον πγον γαγον λγοντες· δυνμεθα γνναι τς καιν ατη π σο λαλουμνη διδαχ;
20 Ξενζοντα γρ τινα εσφρεις ες τς κος μν· βουλμεθα ον γνναι τ ν θλοι τατα εναι.
21 θηναοι δ πντες κα ο πιδημοντες ξνοι ες οδν τερον εκαρουν λγειν τι κα κοειν καιντερον.

μιλα το Παλου π το ᾿Αρεου Πγου

22 Σταθες δ Παλος ν μσ το ρεου πγου φη· νδρες θηναοι, κατ πντα ς δεισιδαιμονεστρους μς θεωρ.
23 Διερχμενος γρ κα ναθεωρν τ σεβσματα μν ερον κα βωμν ν πεγγραπτο, γνστ Θε. ν ον γνοοντες εσεβετε, τοτον γ καταγγλλω μν.
24 Θες ποισας τν κσμον κα πντα τ ν ατ, οτος ορανο κα γς Κριος πρχων οκ ν χειροποιτοις ναος κατοικε,
25 οδ π χειρν νθρπων θεραπεεται προσδεμενς τινος, ατς διδος πσι ζων κα πνον κατ πντα·
26 ποησ τε ξ νς αματος πν θνος νθρπων κατοικεν π πν τ πρσωπον τς γς, ρσας προστεταγμνους καιρος κα τς ροθεσας τς κατοικας ατν,
27 ζητεν τν Κριον, ε ρα γε ψηλαφσειαν ατν κα εροιεν, κα γε ο μακρν π νς κστου μν πρχοντα.
28 ν ατ γρ ζμεν κα κινομεθα κα σμν, ς κα τινες τν καθ᾿ μς ποιητν ερκασι· το γρ κα γνος σμν.
29 Γνος ον πρχοντες το Θεο οκ φελομεν νομζειν χρυσ ργρ λθ, χαργματι τχνης κα νθυμσεως νθρπου, τ θεον εναι μοιον.
30 Τος μν ον χρνους τς γνοας περιδν Θες τανν παραγγλλει τος νθρποις πσι πανταχο μετανοεν,
31 διτι στησεν μραν ν μλλει κρνειν τν οκουμνην ν δικαιοσν, ν νδρ ρισε, πστιν παρασχν πσιν ναστσας ατν κ νεκρν.
32 κοσαντες δ νστασιν νεκρν ο μν χλεαζον, ο δ επον· κουσμεθ σου πλιν περ τοτου.
33 Κα οτως Παλος ξλθεν κ μσου ατν.34 Τινς δ νδρες κολληθντες ατ πστευσαν, ν ος κα Διονσιος ρεοπαγτης κα γυν νματι Δμαρις κα τεροι σν ατος.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
16 Ἐνῷ ὁ Παῦλος τοὺς ἐπερίμενε εἰς τὰς Ἀθήνας, τὸ πνεῦμά του ἐξεγείρετο, ἐπειδὴ ἔβλεπε τὴν πόλιν νὰ εἶναι γεμάτη ἀπὸ εἴδωλα.
17 Συζητοῦσε λοιπὸν εἰς τὴν συναγωγὴν μὲ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς θεοσεβεῖς καί, καθημερινῶς εἰς τὴν ἀγοράν, μὲ ἐκείνους ποὺ τυχὸν εὑρίσκοντο ἐκεῖ.
18 Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ἐπικουρείους καὶ τοὺς Στωϊκοὺς φιλοσόφους ἦλθαν εἰς ἐπαφὴν μαζί του καὶ μερικοὶ ἔλεγαν, «Τί ἆραγε θέλει νὰ πῇ αὐτὸς ὁ φλύαρος;». Ἄλλοι ἔλεγαν, «Φαίνεται νὰ εἶναι κῆρυξ ξένων θεῶν». Διότι ἐκήρυττε εἰς αὐτοὺς τὸ χαρμόσυνον ἄγγελμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῆς ἀναστάσεως.
19 Τὸν ἐπῆραν λοιπὸν καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὸν Ἄρειον Πάγον καὶ τοῦ εἶπαν, «Μποροῦμε νὰ μάθωμε ποιά εἶναι ἡ καινούργια αὐτὴ διδασκαλία διὰ τὴν ὁποῖαν μιλᾶς;
20 Κάτι περίεργα πράγματα φέρεις εἰς τὴν ἀκοήν μας καὶ θέλομε νὰ μάθωμε τί ἆραγε εἶναι αὐτά».
21 Ὅλοι οἱ ξένοι ποὺ ἔμεναν ἐκεῖ, δὲν εἶχαν διαθέσιμον χρόνον διὰ τίποτε ἄλλο παρὰ διὰ νὰ λέγουν καὶ νὰ ἀκούουν κάτι νεώτερον.

Ὁμιλία τοῦ Παύλου ἐπὶ τοῦ Ἀρείου Πάγου

22 Τότε ὁ Παῦλος ἐστάθηκε εἰς τὸ μέσον τοῦ Ἀρείου Πάγου καὶ εἶπε, «Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, βλέπω ὅτι εἶσθε ἀπὸ πάσης ἀπόψεως πολὺ θρῆσκοι.
23 Διότι καθὼς περνοῦσα καὶ ἐκύτταζα τὰ ἱερά σας, εὑρῆκα καὶ ἕνα βωμόν, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπῆρχε ἐπιγραφὴ, «Εἰς τὸν ἄγνωστον Θεόν». Αὐτὸν λοιπὸν ποὺ λατρεύετε, χωρὶς νὰ τὸν ξέρετε, αὐτὸς ἐγὼ σᾶς κηρύττω.
24 Ὁ Θεὸς ποὺ ἐδημιούργησε τὸν κόσμον καὶ ὅλα ὅσα εἶναι εἰς τὸν κόσμον, καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι Κύριος οὐρανοῦ καὶ γῆς, δὲν κατοικεῖ σὲ ναοὺς κατασκευασμένους ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων,
25 οὔτε ἐξυπηρετεῖται ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων σὰν νὰ εἶχε ἀνάγκην ἀπὸ κάτι, αὐτὸς ποὺ δίνει εἰς ὅλους ζωὴν καὶ πνοὴν καὶ γενικῶς ὅλα.
26 Ἐδημιούργησε ὁλόκληρον τὸ ἀνθρώπινον γένος ἀπὸ ἕνα αἷμα διὰ νὰ κατοικῇ εἰς ὅλην τὴν γῆν, ἀφοῦ ὥρισε ὡρισμένας ἀποχὰς καὶ τὰ ὁρόσημα τῆς κατοικίας των,
27 διὰ νὰ ζητοῦν τὸν Κύριον μήπως τὸν ψηλαφήσουν καὶ τὸν βροῦν, ἂν καὶ δὲν εἶναι μακρυὰ ἀπὸ καθένα ἀπὸ μᾶς.
28 Διότι μέσα σ’ αὐτὸν ζοῦμε καὶ κινούμεθα καὶ ὑπάρχομεν, καθὼς καὶ μερικοὶ ἐκ τῶν ποιητῶν σας ἔχουν πῆ, «Εἴμεθα καὶ γένος του».
29 Ἀφοῦ λοιπὸν εἴμεθα γένος τοῦ Θεοῦ, δὲν πρέπει νὰ νομίζωμεν ὅτι ἡ θεότης μοιάζει μὲ χρυσὸν ἢ ἄργυρον ἤ λίθον, σκαλιστὸν ἔργον τέχνης καὶ ἀνθρώπινης συλλήψεως.
30 Τοὺς χρόνους ἐκείνους τῆς ἀγνοίας παρέβλεψε ὁ Θεὸς καὶ τώρα παραγγέλει εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους παντοῦ νὰ μετανοήσουν,
31 διότι ὥρισε ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν μέλλει νὰ κρίνῃ τὴν οἰκουμένην μὲ δικαιοσύνην δι’ ἀνδρός, τὸν ὁποῖον ὥρισε. Περὶ τούτου ἔδωκε εἰς ὅλους βεβαίωσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν».
32 Ὅταν ἄκουσαν ἀνάστασιν νεκρῶν, μερικοὶ εἰρωνεύοντο, ἄλλοι εἶπαν, «Θὰ σὲ ἀκούσωμεν καὶ πάλιν διὰ τὸ ζήτημα αὐτό».
33 Καὶ ἔτσι ὁ Παῦλος ἔφυγε ἀπὸ ἀνάμεσά τους.34 Μερικοὶ προσεκολλήθησαν σ’ αὐτὸν καὶ ἐπίστεψαν, μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ κάποια γυναῖκα ὀνομαζομένη Δάμαρις καὶ ἄλλοι ἐπίση
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ε΄ 17-26 ) 

θεραπεα το παραλυτικο

17 Κα γνετο ν μι τν μερν κα ατς ν διδσκων, κα σαν καθμενοι Φαρισαοι κα νομοδιδσκαλοι, ο σαν ληλυθτες κ πσης κμης τς Γαλιλαας κα ουδαας κα ερουσαλμ· κα δναμις Κυρου ν ες τ ἰᾶσθαι ατος.
18 Κα δο νδρες φροντες π κλνης νθρωπον ς ν παραλελυμνος κα ζτουν ατν εσενεγκεν κα θεναι νπιον ατο.
19 Κα μ ερντες ποας εσενγκωσιν ατν δι τν χλον, ναβντες π τ δμα δι τν κερμων καθκαν ατν σν τ κλινιδίῳ ες τ μσον μπροσθεν το ησο.
20 Κα δν τν πστιν ατν επεν ατ· νθρωπε, φωντα σοι α μαρται σου.
21 Κα ρξαντο διαλογζεσθαι ο γραμματες κα ο Φαρισαοι λγοντες· τς στιν οτος ς λαλε βλασφημας· τς δναται φιναι μαρτας ε μ μνος Θες;
22 πιγνος δ ησος τος διαλογισμος ατν ποκριθες επε πρς ατος· τ διαλογζεσθε ν τας καρδαις μν;
23 Τ στιν εκοπτερον, επεν, φωντα σοι α μαρται σου, επεν, γειρε κα περιπτει;
24 να δ εδτε τι ξουσαν χει υἱὸς το νθρπου π τς γς φιναι μαρτας επε τ παραλελυμν· σο λγω, γειρε κα ρας τ κλινδιν σου πορεου ες τν οκν σου.
25 Κα παραχρμα ναστς νπιον ατν, ρας φ᾿ κατκειτο πλθεν ες τν οκον ατο δοξζων τν Θεν.
26 Κα κστασις λαβεν παντας κα δξαζον τν Θεν, κα πλσθησαν φβου λγοντες τι εδομεν παρδοξα σμερον.
 ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Ἡ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ

17 Μίαν ἡμέραν ἐδίδασκε, καὶ πλησίον του ἐκάθοντο Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔλθει ἀπὸ κάθε χωριὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ. Καὶ δύναμις Κυρίου ἦτο μαζί του διὰ νὰ κάνῃ θεραπεῖες.
18 Μερικοὶ ἄνδρες ἔφεραν ἐπάνω σὲ κρεββάτι κάποιον ποὺ ἦτο παράλυτος καὶ ἐζητοῦσαν νὰ τὸν φέρουν μέσα καὶ νὰ τὸν βάλουν ἐμπρός του.
19 Ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν εὕρισκαν κανένα τρόπον νὰ τὸν φέρουν μέσα ἐξ’ αἰτίας τοῦ πλήθους ἀνέβηκαν εἰς τὴν στέγην καὶ τὸν κατέβασαν ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ κεραμίδια, μαζὶ μὲ τὸ μικρό του κρεββάτι, εἰς τὸ μέσον ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἰησοῦν.
20 Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶδε τὴν πίστην τους, τοῦ εἶπε, «Ἄνθρωπε, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίες σου».
21 Οἱ γραμματεῖς καὶ  οἱ Φαρισαῖοι ἄρχισαν νὰ σκέπτωνται, «Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ λέγει βλασφημίες; Ποιὸς μπορεῖ νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίες παρὰ μόνον ὁ Θεός;»/
22 Ἐπειδὴ κατάλαβε ὁ Ἰησοῦς τὰς σκέψεις των, τοὺς εἶπε, «Τί σκέπτεσθε μέσα σας;
23 Τί εἶναι εὐκολώτερον νὰ πῶ, «Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι» ἢ νὰ πῶ, «Σήκω καὶ περπάτει;».
24 Διὰ νὰ μάθετε ὅμως ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν εἰς τὴν γῆν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίες» – εἶπε εἰς τὸν παράλυτον – «Σοῦ λέγω, σήκω καὶ πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε σπίτι σου».
25 Καὶ ἀμέσως ἐσηκώθηκε μπροστά τους, ἐπῆρε τὸ κρεββάτι ὅπου ἤτανε ξαπλωμένος καὶ ἐπῆγε σπίτι του δοξάζων τὸν Θεόν.
26 Καὶ ἔγιναν ὅλοι ἔκθαμβοι καὶ ἐδόξαζαν τὸν Θεὸν καὶ γεμᾶτοι ἀπὸ φόβον ἔλεγαν, «Εἴδαμε παράδοξα πράγματα σήμερα».

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής