Κάποτε ένας αδελφός εκ συνεργείας του
διαβόλου έφυγε από την Μονή χωρίς ευλογία του Γέροντα. Ο Γέροντας
κυριεύθηκε απο μεγάλη συντριβή και πόνο εσωτερικό, που ήταν ζωγραφισμένα
στο πρόσωπό του και τις πράξεις του. Έστειλε αμέσως κάποιους πατέρες να
ψάξουν στα κοντινά μέρη γύρω απο την Μονή και άλλους μακρυά. Έβαλε να
κάνουν Παρακλήσεις στην Παναγία την Γοργοεπήκοο.
Εκείνο το βράδυ έμεινε άυπνος. Έλεγε:
«Το παιδί μπορεί να κινδυνεύη. Πως να κοιμηθώ εγώ;». Στην πρωινή
ακολουθία δεν πήγε στο ηγουμενικό στασίδι, αλλά έμεινε στον Νάρθηκα.
Κάλεσε τους μεγαλοσχήμους μοναχούς και τους είπε: «Περνάμε μεγάλη
δοκιμασία. Πρέπει όλοι μας να προσέχουμε, διότι όλοι κινδυνεύουμε. Όταν
έχετε λογισμούς, να τους λέτε αμέσως. Τώρα πρέπει όλοι μας να κάνουμε
προσευχή για τον αδελφό. Μόλις τελειώνετε τον κανόνα σας, όλη η υπόλοιπη
προσευχή σας να είναι για τον αδελφό».
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/08/blog-post_155.html#more
