Είδατε
τί μάς έλεγε προχθές ο κ. Ν.; Δέν σάς τό είπα; Οί γονείς ενός νέου τού
έλεγαν: «Τί ζωή είναι αυτή πού κάνεις; Νά πάς νά γλεντήσης, νά βρής
γυναίκες, νά κάνης, νά φτιάξης...». Ο νέος απελπίστηκε καί σκέφτηκε νά
πάη στήν Πάτμο, στο έρημο αυτό νησί, γιά νά ησυχάση. Μόλις έφτασε στο
νησί, πήγε στο ξενοδοχείο. Τό πρωί βγήκε βόλτα νά δή τό νησί. Στον
περίπατο πού πήγε, τον πλησίασε μία νέα μέ σκοπό νά προσβάλη τήν
αγνότητά του. Σκέφτηκε όμως ότι ο διάβολος τήν έβαλε, και πολέμησε μέ
πολλή βία τον εαυτό του. Επέστρεψε στο ξενοδοχείο στενοχωρημένος από τήν
κακία του διαβόλου. Μέσα στο δωμάτιό του βλέπει ένα φώς ουράνιο καί
βλέπει τον Χριστό μπροστά του νά τον κοιτάζη μέ ένα χαμόγελο, μέ μιά
στοργή, μέ μιά αγάπη! Δέν μπορεί νά τό φανταστή η διάνοια του ανθρώπου!
Πληροφορήθηκε τότε μέσα του ότι επειδή αντέδρασε στις «προτάσεις» των
γονέων του και αντιστάθηκε σ’ αυτή τή γυναίκα τό πρωί, γι’ αύτό τον
βοήθησε η Χάρις τού Θεού και τον επισκέφτηκε ο Χριστός. Καί αμέσως
είπε:
