3η Επιστολή
Προς αρχαρίαν Μοναχήν
Ευλογημένο μου παιδί, η παναγία μας να σε
δυναμώση εις τον αγώνα της ψυχής σου μέχρι τέλους. Βλέπω την
απογοήτευσιν της ψυχής σου, ομοιάζεις με τα «γιαννάκια» του πολέμου,
δηλαδή με τους νεοσυλλέκτους φαντάρους, που τους πηγαίνουν εις το
μέτωπον του πολέμου και μόλις ιδούν να πέφτουν σφαίρες, βόμβες κ.λ.π.,
αμέσως χάνουν το ηθικόν των και ζητούν να φύγουν οπίσω.
Αλλά η εμπειρία των στρατηγών κανόνισε και τους σμίγουν με παλαιούς
στρατιώτας ψημένους και αυτοί τους ενθαρρύνουν, έως ότου συνηθίσουν εις
τον πόλεμον.
Επαινώ την θέλησίν σου και την προαίρεσίν σου, να φθάσης εις την
τελειότητα και εις την απάθειαν και προς αυτήν πρέπει να τείνουν όλαι
σου αι προσπάθειαι, πλην δεν πρέπει να σου διαφεύγη, με ποίον έχεις να
παλαίσης.
Η πάλη σου είναι με αρχάς, με εξουσίας, με
δυνάμεις σκοτεινάς και παμπονήρους, με λίαν εμπειροπολέμους παρατάξεις.
Επίσης με την σάρκα και με τον κόσμον των παθών, που ομοιάζουν με
πληγάς, που πονούν τρομερά, και χρειάζεται τρόπος, χρόνος, υπομονή και
επιμέλεια δια να θεραπευθούν. Το ότι απογοητεύεσαι, γνώριζε ότι τούτο
είναι πόλεμος, είναι ένα κανονιοβόλισμα του εχθρού, είναι μία εκ των
πληγών των παθών.