ΘΑ αναφερθώ και πάλι στο παράπονό σου για την ταραχή και τη σύγχυση ,
την αταξία και την ακαταστασία του λογισμού, κατάσταση που προκαλείται
από τις καθημερινές βιοτικές μέριμνες και ασχολίες.
Τι θα ένιωθες , αν δεν είχες τίποτα να κάνεις; Ανία. Και σε τι θα
καταντούσες; Σε εφάμαρτη ραθυμία. Χρειάζεσαι, λοιπόν, την εργασία.
Χρειάζεσαι την ενασχόληση με το νοικοκυριό. Είναι, άλλωστε, καθήκον σου,
καθήκον που πρέπει να εκπληρώνεις, με ευσυνειδησία. Όλοι οι άνθρωποι,
ως μέλη του κοινωνικού συνόλου, οφείλουμε να εργαζόμαστε με τέτοιο
τρόπο, πάντως , που να μην χάνουμε τη μνήμη του Θεού. Μα πώς θα το
κατορθώσουμε;Διαβάστε περισσότερα >>
